Happiness is not a destionation; its a way of life

Allereerst.. mijn excuus voor dit late verslag. Ik kreeg van vele al de opmerking dus nu werd het toch echt wel tijd om weer een verslag online te zetten.

Tja... wat is het excuus..? Ik was te druk... te druk met ontdekken, proeven, ervaren. Te druk met ruiken, voelen, zien, horen en beleven. Te druk met verbazen, verwonderen, bewonderen. Maar vooral; te druk met genieten! Zo aardig als ik ben, volg ik braaf jullie advies op ;-)
Dit verslag is in delen getypt, ik begin met Melbourne en eindig dit verslag net als mijn reis hier in Bali.

Melbourne: stad van street-art (in de volksmond gewoon grafitti genoemd), straatmuziekanten, pubs met live muziek in elke genre die men maar wenst of vervloekt en vele eettentjes, coffeshops en kraampjes op straat. Kortom; het leven in Melbourne speelt zich af op straat. Mooi gekleurde straten. Niet alleen door de diversiteit aan mensen maar de prachtige grafitti maken de straten hier zo kleurrijk. Daar waar het in NL zo goed als illegaal is, wordt het hier gepromoot. Ook een verschil; hier weten ze echt wat moois te maken, terwijl ze in NL vaak wat tags (letters) plaatsten om zo als hondjes hen terratioium af te bakenen. Excuzes moi als men zich nu beledigt voelt..
De zangeres Agnes Obel heeft vast ook wat uurtjes in deze stad doorgebracht, want het lied "riverside" is hier in levende lijven te aanschouwen. in de avonduren gaat men in grote getale naar de rivier. Om te drinken, te ontmoeten, om te kletsen, te relaxen, om van de Hollandse Glorie te genieten en/of de alcoholische versnapering en vervolgens uren naar het water en de bijhorende lichtjes te staren. Nog altijd is men onwijs verbaasd dat ik als NLse geen wiet wil roken..
Mijn plan was om een maand in Melbourne te zijn. Vrienden en familie te zien en centjes verdienen. Inmiddels ruim 3 weken verstreken, familie en vrienden gezien maar nog niet zo veel geld verdiend... Mmmm... wat gaat er mis?! 2 namen: Mi Mi en Marilyne. Meiden die ik heb leren kennen via een vriend van de roadtrip. Leuke, gezellige, aardige meiden. Fransouse en Italiaanse. Pasta en fastfood. Meiden die de goedkoopste fles wijn In Melbourne hebben ontdekt ($5) en meiden die elke dag leven alsof het hun laatste is... En laten ze nu heeeeeeeeeeeel overtuigend zijn.. ;-). Elke avond zijn zij tot in de late uurtjes aan het feesten. Regelmatig compleet van de wereld, maar ze stralen terwijl ze hun heupen en de vingers op de muziek bewegen. Als ze besluiten om het rustig aan te doen, nemen ze de fles mee naar de rivier en zitten zij/wij daar met de vele anderen die we daar ontmoeten. Met de mededeling dat ze een keer op tijd naar bed moeten want ze zijn moe. En als ze opstaan om terug naar het hostel te gaan is het gegarandeerd later dan 1u. Zelfs nu ze sinds 2 weken een baantje hebben (hotelkamers poetsen) blijven ze deze levenstijl houden. Bewondering en enige verbijstering hoe zij dit volhouden. Het dagritme; 8.15u opstaan (vaak geen besef van de wereld hebben omdat de wijn van 4u geleden nog aanwezig is, al hopen ze elke avond dat de KFC burger/pizza haar werk doet en de alcohol observeert), koffie op de hoek bestellen en al drinkend de tram in naar het hotel om de kamers schoon te maken. Soms niet eens weten of ze in de juiste tram zitten, nog altijd te dronken. Om 2u beseffen dat ze aan het werk zijn, een uur later weer terug de tram in om in het hostel te slapen tot 19u. Grappig overigens dat Mimi bedden opmaakt om haar geld te verdienen, maar zelf slaapt in een onopgemaakt bed vol kleding en spullen. Na de douche een date met hun beste vriend; MR. Liquear store en bespreken we onze eet- en avondplannen. Dronken worden is standaard het antwoord. Als het aan Mi Mi ligt eten we elke dag pasta, Maryline maakt het niet uit zolang zij het maar niet hoeft te maken. Dus besluit ik 2x per week rijst (curry, wok, whatever) aardappelen, een mixje van vanalles of een salade te maken. 2/3x per week mogen we genieten van Mimi's pasta en de overige dagen eet ik vaak zelf iets (sushi, pizza, thais, all you can eat) aangezien zij besloten hebben om 2 dagen in de week geen avondeten te nemen... (vreemd dieet lijkt me maar ja..) Toch geniet ik elke dag van en met ze. We lachen, huilen en klagen samen. Maar vooral genieten we, elke dag weer. Deze gezellige tijd geeft me erg mooie en goede herinneringen. Maar soms ook even een mis-momentje want hoewel Mimi en Maryline in een maand tijd en bijna 24/7 echt vriendinnen zijn geworden, mis ik mijn eigen meiden thuis ook... Gelukkig hebben we de groepsapp dus contact is er nog altijd en zo blijf ik goed op de hoogte van alle nieuwtjes in groep en de omgeving. Thanks girls!
Een advertentie op de welbekende Gumtree site (bekend bij elke backpacker in Ozzie) levert me vele, vele, vele idiote smsjes en mailtjes op. Blijkbaar betekend hier: 2/3 girls looking for travelbuddy for outback eigenlijk 1,2 of alledrie van deze meiden zoekt een date, liefst met de meeste idiote kerel op aarde. Ik ontvang sindsdien smsjes of mailtjes met teksten als; "R U openminded?", "wanne to meet tonight for pool?", "Lets get drunk" "can you send me pics of you and other girls", "Like Africans?" "Hello", "I think we can have great time in my van?!"Uhhhhh... ok...?!
Ik ervaar voor het eerst het ware hostelleven omdat ik nu al bijna 3 weken daar een bedje heb. En het voelt inmiddels als "thuiskomen". Samen met de andere backpackers die hier langer verblijven (en dat zijn er vele) vormen we inmiddels een ware TROS multiculti familie. We koken samen, eten samen, feesten samen. Als er iets rot gebeurd tonen de meeste hun betrokkenheid, als we iemand noodles zien eten delen we ons eten (inmiddels bekend dat de meeste vooral noodles eten uit geldnood, Aziaten uitgesloten) en soms is er een klaaguurtje. Het geklaag gaat over te weinig verdienen, geen leuke/ goede baan hebben of kunnen vinden of over de rotzooi die sommige mensen kunnen maken. Natuurlijk zijn wij allen zo braaf om alles prico bello achter te laten en de regels nooit te schenden.. Moeder Theresa is er niets bij!

Hoewel dit leventje me nu erg goed bevalt, hoop ik toch echt nog even hard te werken en wat geld te verdienen zodat ik weer zonder zorgen verder kan reizen. Nog altijd is het plan om hierna naar NZ te gaan, maar gisteren hebben Mi Mi en ik even gesproken over een roadtrip naar de outback (o.a Alice Springs). Ook staat Bali nog altijd hoog op het verlanglijstje.. Maar eerst maar eens geld verdienen. Morgen als een schaap met mn CV de vele anderen volgen, op zoek naar een nieuw baantje! Werken als nanny bevalt me helaas niet zo goed als ik had gehoopt. Het gezin heeft vreemde gewoontes, met name vader en verwacht te veel van me. Ook verdient het niet goed. Dus toch maar weer aan de slag in een restaurant/ lunchroom. Waarom je je CV moet geven is me nog altijd een raadsel, 9 van de 10 verzint zijn/haar hele CV bij elkaar. Onderstussen nog wat extra bijverdienen door de keuken, receptie en de gezamelijke ruimte in het hostel schoon te maken. Met handschoenen en verstand op nul.

Inmiddels een dag en een vliegticket verder; Make your dreams come true; Bali here i come! Mijn doel is om als een echte surfbabe terug te komen, dus ik moet nog even goed oefenen. Laat Bali daar nou uitstekend voor zijn.. ;-) Heerlijk 12 dagen genieten van luxe (alles is daar zooooo goedkoop, in Melbourne betaal je voor een hostel zo'n $28 per nacht, in Bali heb je voor $8 dollar een heerlijk kingsize bed in een resort! Welverdient na al het harde werken in 3,5 weken hahahah. Hoop dat alles goed gaat want dit ticket heeft me bloed, zweet, tranen (vele tranen) en een hoop stress opgeleverd. Dinsdag 26 maart was mijn rampdag. Alles wat mis kon gaan ging mis (met dan aan Murphy!). Opgestaan en heel hard mijn hoofd gestoten aan de openstaande deur van mijn locker.. auw.. daarna bijna uitgegleden in de douche (dankzij het waterparadijs van de dames voor mij), iemand opent heel galant de deur voor mij (tegen mijn hoofd! wederom auw!), de melk lag overal maar niet in mijn muslikommetje, terwijl ik mijn ticket wilde betalen crashte de computer in het hostel, dus een nieuwe poging in de bieb, maar mijn internettegoed was op, op de allerlaaste pagina, dus maar weer opnieuw ergens internet regelen en aan de slag (we hebben immers de tijd...). Om tijd te besparen een kleine opsomming van de rest; slipper kapot, plastic tas vol boodschappen gescheurd, telefoon valt verkeer op de grond, 2x mijn outfit veranderd (zelfs mijn neefje Thijmen van 1 kan beter eten dan ik..), pasje van hostel verloren en 's avonds mijn teen heeeeel hard stoten aan het bed voordat ik erin stap... Grrrrr... 27 maart nieuwe ronde, nieuwe kansen. Helaas had ik nog een nawee van de dag ervoor en bleek mijn ticket niet te zijn bevestigd en de mensen van Jetstar Airlines spreken nauwelijks Engels. Drie uur en vele, vele, vele belminuten later heb ik mijn ticket betaald. Verwerking van de dag dmv een nachtmerrie dat alles fout gaat in Bali. Fris en fruitig opgestaan, maar blijkt wederom geen bevesting te hebben ontvangen, maar wel het geld te zijn overgamaakt?! Help!? Grrrrr... Het woord frustratie heeft zich geuit deze dag! Mijn god wat een ellende. Maar goed; nu alsnog mijn ticket en maar hopen dat het geen waarschuwingstekenen waren van een hogere macht ofzo..?!
Terug naar Melbourne: stad van arciteuteur, festivals en cultuur. Leuk om het "echte"leven in deze stad te mogen beleven met al haar (nacht)pracht!

De wistjes dat is terug van weggeweest:
Wist je dat:
- ik een filmcarriere tegemoet ga in Ozzie? Ik ben zowaar 2x gefilmd. Een keer werd mij de vraag gesteld of ik voor locale zender wilde reageren op de vraag; 'graffitie art of vandalisme" (zo'n 20 seconden maar liefst op camera) en de andere keer mocht ik samen met 2 anderen een sportje opnemen voor een of andere tourbureau. Mijn minute of fame! ;-) Zodra ik het resultaat (naar verwachting eind oktober) heb zal ik jullie mijn talenten showen!
- Ik als straatmuzikant maar liefst $2 heb verdiend ;-) Met muziek maak je vrienden.
- Ik het verschil in hostel heb ontdekt; vele Aziaten hebben voorkeur voor hygiene, netheid en rust (en betalen daar graag wat extra's voor). Ik heb in Melbourne nu 3 verschillende hostels gezien en elke had zijn eigen 'eigenaardigheid". Het schoonste hostel had gratis wifi en vrijwel 80% was aziastisch. Aardige mensen, als ze opkijken van hun Ipad of telefoon. Het andere hostel was een stuk goedkoper én ipv gratis ontbijt gratis doof en stoned door de vele mensen die er wiet roken, wel bier bij het ontbijt voor de liefhebber ;-) Het derde hostel is nu mijn thuisbasis. Redelijke prijs, ook hier kan je als je wil gratis stoned worden, maar de sfeer is erg goed en MiMi en Marylin hebben hier ook hun bedje.
- Men in het hostel in Melborne dacht dat ik Fransouse ben, aangezien ik omringd ben met mensen die Frans spreken (Hoewel Mimi italiaanse is, spreekt ze ook goed frans).
- Vele backpackers low budget leven, of het nieuwe shoppen ontdekt hebben. Nog nooit zoveel manieren gehoord en gezien om te stelen. Niet alleen in de supermarkt, nee complete outfits, toiletartikelen en tassen worden gratis meegenomen. Belachelijk...
- Nanny zijn toch niet zo goed bevalt als Fran Drescher (the nanny in the gelijknamige tv serie) deed lijken. Zeker niet als je op de 3e dag de vader in de woonkamer aantreft terwijl hij zijn broek aan het strijken is, in zijn ondergoed!?! Voor degene die erg beelden vermogen hebben; de beste man weegt minimaal 200 kilo.
-Ik een grote hekel heb gekregen aan de medewerkers van Jetstar, aangezien ze amper Engels kunnen spreken (india of Fhilijnen) en dat heeeeeeel irritant is als het gaat om betalingen en bevestiging.
- Ik nog altijd in leven ben en dus niet in het vliegtuig zat dat in de zee in Bali is terecht gekomen. Op dat moment was ik aan het genieten van de heerlijke verse fruitdraknjes op Gili Island! Nu maar hopen dat alle overige vluchten ook veilig landen..
- Men in Bali vanalles meeneemt op de scooter; een compleet gezin (4 personen), een complete inboedel, de hond (waarom ook niet) en een hele berg hout.
- Ook in Bali kennen ze de 24uurs services; zelfs op de scooter wordt er gesmst, gebeld of terwijl ze aan de weg aan het werk zijn
- Rob Geus hier niet vrolijk zal zijn... ik vrees dat vele eettentjes (met name degene op straat) zich nét niet aan alle regels houden van de heren van de keuringsdienst. Ach.. wat extra vliegen is gratis vlees zullen we maar denken..
- De schoonmaakdiva's Marja en Liny kunnen daarin tegen hun geluk hier omarmen; genoeg schoonmaakwerk te vinden en ook onze Jan de Bouvrie zal blij zijn; zelfs in de betere hotels is de afwerking (badkamer, slaapkamer) in de minimalistische stijl...
- Twee weken Bali me net zoveel heeft gekost als 2 dagen Australie. Slik... Om de pijn een beetje te verlichten heb ik mezelf dan ook maar een luxe verwendagje gegeven.. ;-) Een complete body massage van een uur (voor en achterkant) kost me hier $5 dollar, vers fruitdrankjes van heerlijke watermeloen, papaya, mango en ananas eveneens $5 en voor het gemak een scooter huren kostte me ook $5. Blijkbaar vinden ze 5 een mooi getal.
- Mijn super de luxe foute pumps die ik in Australie had gekocht, Holland hebben bereikt (samen met wat andere kleren die ik teruggestuurd had), zo bleek uit de foto die ik van mijn vriendinnen kreeg. Ook Pjer heeft al een outfitje in bruikleen, nu nog wachten op die foto ;-)
- Mijn buikspieren werden getraint toen ik het liedje "Suzanne" van VOF de Kunst in de Engelse vertaling hoorde. Op zn Nederlandse wel te verstaan, o zo fout, maar o zo leuk.
- MIjn buik, been en rugspieren ook wel worden getraint door het surfen, helaas zijn mn armen het nog steeds niet gewend.. pfff... zou fijn zijn als ze net als bij het skieen een kabelbaan maken om je weer terug te brengen naar de golven.. Misschien een gat in de markt?!
- Bali een waar paradijs is voor surfers en je dat ook in vele dingen terug ziet, maar de oceaan ook gevaarlijk kan zijn. Helaas hoor je hier ook verhalen over mensen die verdwijnen danwel verdrinken in de golven en de stroming. De golven zijn echt enorm sterk en soms wordt je als een high speed super de luxe Miele door elkaar geschud en elke keer maar hopen dat je niets breekt...
- IK de verkeerschaos van Kuta en Denpasar heb overleefd op de scooter. Hoewel het op het oog een chaos is en lijkt en ze geen maximum snelheid kennen, hebben ze toch maar weinig verkeersongelukken.
- Het soms erg moeilijk is om te communiceren met de locals, aangezien ze niet allemaal de Engelse taal beheersen of zeer gebrekkig. Toch met handen en voeten, vele getekende plattegronden en bush bush taal (1 woord communicatie) kan men veel bereiken. Mijn Engels wordt er helaas niet echt beter op...
- Bali veel mooie tempels kent, maar de tempels in Thailand schijnen een stuk mooier en kleurrijker te zijn. Mooi vooruitzicht!
- Apen het goed zullen doen op de Albert Cuyp: ze stelen vliegensvlug je spullen?! Bij aankomt had er 1 mijn chips al meteen te pakken toen ik informeerde naar de entree en een ander brutaaltje pakte zo de zonnebril van mijn hoofd...
- De 3 Gili eilanden werkelijk prachtig zijn. Super helder water, prachtig koraal (naar het schijnt 1 van de meest bijzondere van de wereld, alleen hier te vinden?) en vele Nemo's, Dora's, Marlins enzovoorts heb kunnen ontdekken. Zelfs 4 grote schildpadden voorbij zien komen en 1 kunnen aaien. Memories for life!
- Je zelfs hier alle soorten drugs kunt kopen, met de magic mushrooms op nummer 1. Op elke straathoek wordt het je aangeboden. Maar ik houd het toch nog steeds maar bij gratis stoned worden, van de wierrook deze keer... ;-). Op het vliegveld houd ik mijn tas daarom ook zeeeeeer goed in de gaten; ik wil liever geen medewerking verlenen aan de Cuijkse cocaine praktijken.
- De populaie, mooie nachtclub 'Skygarden" een hele bijzondere actie heeft; elke dag gratis coctails tussen 21-22 voor iedereen en tot 23u voor de dames. Nog steeds begrijp ik niet hoe en waarom ze dit op deze manier doen (alchohol is hier vrij prijzig), maar mij hoor je niet klagen. Gratis is een magisch woord hahaha. VIP behandeling voor toeristen noemen ze dat; resultaat; veeeeeeeeeeeeeeeeel dronken (jonge) meiden dansend op de bar. Ook geeft deze semi luxe nachtclub je de tissues aan als je je handen hebt gewassen na je toiletbezoek en sprayt men nog wat een wolkje (verschrikkelijke) parfum.
- Ik de prachtige natuur van Bali heb ontdekt via een rafttocht. Met als afsluiting een vrije val van bijna 5 meter... hallo wiplash..
- Een dagtochtje hier niet als groep geboekt wordt, maar je 'krijgt' je eigen prive chauffeur. Lekker luxe -> Ohh, zou je misschien ook even kunnen stoppen bij een grotere supermarkt, kunnen we even boodschappen doen en kun je misschien hier even stoppen, kunnen we een foto maken en kunnen we ook nog langs de zilvermakerij, we zijn er nu toch dichtbij.. Hoewel de beste man nauwelijk Engels sprak (erg jammer wel, misschien volgende keer toch wat meer betalen?) bracht hij ons overal naar toe met een glimlach. Tot na de lunch.. toen waren de rollen omgedraait; in plaats van dat hij op ons moest wachten (terwijl wij een tempel oid bezochten), was hij steeds spoorloos verdwenen.. Al met al een volle dag van 8-20u doorgebracht met elkaar en veel mooie cultuur en natuur gezien.
- De meisjes hier traditioneel naar school gaan met hun haren in 2 vlechten. Leuk gezicht in combinatie met de schooluniformpjes en de bezem. Misschien een goed idee om ook in NL de kids de school te laten vegen met hun eigen gemaakte bezem van een bosje hout..
- De muggen mij ook hier weten te vinden... grrrr....
- Hoewel ik mijn avontuur alleen ben begonnen, heb ik nog maar weinig dagen echt alleen doorgebracht. Je ontmoet als reiziger zo onwijs snel nieuwe mensen. Zo ook in Bali 2 meiden (en Duitse 20 jaar en een Brazilaanse van 32 jaar) leren kennen, ook beide alleen en daar 5 dagen mee opgetrokken en de overige dagen ook weer met anderen mensen gegeten, gesproken en ontdekt.
- Zelfs een woordje Japans spreek nu dankzij mijn roomie. Lieve meid. Om kosten te drukken binnen 1 seconde na elkaar te zien besloten om samen de kamer te nemen. Hoezo avonuurlijk?!
- Ik in de luxe positie ben dat mijn leven nu één groot avontuur, feest en kado is! En ik daar ook dankbaar voor ben. Zo ook vandaag; mijn laaste dag Bali alweer (ja ja ik val in herhaling maar de tijd vliegt echt zo onwijs snel voorbij) maar morgen ochtend staan Mimi en Philip klaar op het vliegveld met mijn koffer om vanuit daar meteen aan de roadtrip naar de outback te beginnen. Eergisteren zomaar de geboorte van zo'n 50 babyschildpadjes gezien. Allen net vers uit het ei, onderweg naar de oceaan om het grote (onderwater) avontuur aan te gaan. Zo bijzonder! Lucky me!
- Het echte Indonesische eten erg goedkoop is $1 maar liefst voor een bord Gado Gado. Wel waren ze vergeten te vertellen dat het wat pittiger is dan de 'westerse' Gado Gado in de overige restaurants. Met resultaat; Zerha op de foto met aantal locals. De tranen stonden in mijn ogen, het water liep uit mijn neus en mijn gezicht werd volgens mij net zo rood als mijn jurk. Jezusmina wat was dat pittig zeg... De pittige spareribs van de slager vallen daarbij behoorlijk in het niets...
- Ik met enige angst de stoel van de tantarts in Denpas inklom. Doordat ik te ongeduldig en eigenwijs was om nog langer te wachten met reizen, ben ik vetrokken met mijn beugel. Na goedkeurig van mijn ortho en alle nodige digitale documenten in bezit. Misschien toch niet zo'n goed idee want na bijna 6 maanden geen controle kan men 3 fietsen in mijn ondergebit plaatsten. Help... de spleten werder met de dag groter en dat is toch niet de bedoeling. Na een goed gesprek met de Balineese tandarts en diens 50 assistenten (flashback Alladin en en de 40 rovers maar dan net wat anders...) toch maar een controle en nieuw elastiek erin. Hoewel het aanzienlijk goedkoper is dan in Australie was en ik zelfs wat van de prijs af kunnen krijgen (raar om bij de tandarst te onderhandelen, maar het werkt verslavend na alle shopping in de locale kraamopjes hahahah) het toch nog vrij prijzig. Maar goed, mijn gebit is belangrijk dus het is het geld meer dan waard en het resultaat is na de eerste dag al zichtbaar. Bedankt Alladin!
- Ik al vaker op de foto mocht met een aantal locals; man, vrouw, kinderen, complete gezinnen en een paar straatschoffies hebben nu een "Holland" in hun bezit.
- Ik zoooooooooooooooooooooo onwijs veel kan en wil vertellen, maar besef dat niet iedereen alle tijd van de wereld heeft zoals sommige... ;-)
- Wegens onderhoud van de site waarbenjij jullie toch nog ietsje langer mogen wachten op dit verslag helaas... boehoe.. vind ik NIET leuk!
Graag maak ik van deze gelegenheid gebruik om tante Toos, Angus, Sander W, Pjer, Hanneke, Marianne Rutten en vele anderen die ik nu niet nadrukkelijk noem maar eveneens deel uitmaken van mijn (digitale) wereld bedanken. Dankzij hen blijf ik altijd weer up to date en zo weet ik nu dat Rafael van der Vaart nu date met de exvriendin van Boulahrouze, ja ja, ik zou het maar missen! ;-)

ps. Dit verslag is wederom snel getypt (ik ben immers druk met genieten, dus weinig tijd voor andere zaken.. hihihi...) dus mijn excuus voor alle spel/typ en overige foutjes.

Ps. 2 Inmiddels gehoopt dat dit verslag al online zou staan voordat ik Bali zou verlaten, maar inmiddels al 3 dagen roadtrip erop zitten... Outback; Urulu here we come! Mimi en ik weten nu wat afzien is. Overdag is het vrij ok maar 's nachts is het ijs- en ijskoud in de tent... brrrr.... Dus slapen met sjaal en muts! Van hostelbed naar luxe privekamer met zwembad naar afzien in de 4x4. Backpackstyle! Deze keer zal ik sneller mijn avonturen online plaatsten.

Ciao!