Explore, discover, dream...

I knew you were trouble when you walked in..

Na maanden zonneschijn, jurkjes en slippers is dan nu de periode van een jas, paraplu en (sport)schoenen aangebroken. Brrr... koud! Maar we mogen niet klagen; de herfst is immers al op 1 maart begonnen en nog altijd is het beter weer dan de zomers in NL; vrijwel elke dag zon en temperaturen tussen de 18-23 graden. Maar met de winter voor de deur (as zaterdag) worden de dagen korter en de wind frisser. Tijd om te gaan... Maar voordat ik de zon weer ga opzoeken eerst een maandje kou lijden in New Zeeland. Op zoek naar Gollum/Smeagol, Frodo en de ring. Badderen in de hot springs, glijden op de gletsjers en skieen/ boarden in de sneeuw. En dat samen met 2 andere meiden en een campervan!

Mijn roadtrip naar de outback is helaas anders verlopen dan gehoopt. Vol enthosuiame begonnen Mimi, Philip en ik aan de reis. Eerste stop; de shoppingmall. Mijn koffer was niet berekend op het geure weer in Melbourne en ik kreeg zowat onderkoelingsverschijnselen toen ik op het vliegveld aankwam. Waar ik eindelijk gewend was aan het warme en benauwde Bali moest mijn lichaam het nu doen met een temperatuurverschil van zo'n 15-20 graden.. Eenmaal schoenen, sokken, trui, sjaal, muts (was op zoek naar termo-ondergoed maar helaas niet gevonden...) en etens- en drinkwaar rijker reden we naar de Grampians; Een mooi stukje ongerepte natuur zoals men het beschrijft en onze eerste kampeerervaring van deze trip. Wandeling gemaakt, tent opgezet, eten in onze buik en Mimi en Zerha om 19u in de tent... Men was vergeten te melden dat dit het Antarctica van Australië is; mijn god wat was het koud!?! Met zowat mijn hele garderobe aan, toch proberen te slapen en de volgende dag pas de tent uit gaan als het vuur aan is (en dan nog rillen van de kou.. brrr...). Op zoek naar (warme) douches, die er niet waren. De wc had geen stromend water, aangezien Australië kampt met een watertekort en dit National Park zou het waterprobleem niet vergroten. Yeah man, this is the gooood life!? Het enthousiasme van Mimi en mij was op dat moment net als de tempratuur behoorlijk gedaald.. Waar zijn we aan begonnen?! Iedereen die mij kent weet dat ik niet gemaakt ben voor de kou. Hoewel ik dat met mijn NL'se en Schotse bloed wel zou verwachten is mijn lichaam meer afgesteld op het Caribbische niveau. Maar goed de zon kwam door en de tempratuur steeg, zo ook ons humeur. Na 2 dagen afzien raakte we gewend aan onze nieuwe lifestyle (lees om 20u op ons luchtbedje met 10 paar lagen en onszelf om 8u 's morgens opfrissen in de toiletten van de MAC of een benzinestation). We werden creatiever (de wasbak is zeer geschikt voor onze handwas (ondergoed en sokken) zeker in combinatie met de handdroger) en waarom 2 luchtbedden oppompen als we best samen op 1 grotere kunnen slapen. Maar wat hadden we veel lol samen in de badkamers en toiletten (Mimi en ik). Mimi vond de handdroger zelfs geschikt als fohn en de handgel diende als haar shampoo. En de Mac had honingcupjes die wij in onze thee wel graag wilde hebben.. ;-). In deze dagen veel mooie landschappen gezien en een prachtige waterval. Toch blij dat we deze keus gemaakt hadden! Maar na 2 dagen kreeg ik ook een naar gevoel bij Philip; de jongen die we via Gumtree hadden 'ontmoet'. Niet alleen was het in mijn ogen iemand die zeeeeer gesteld was op het 10x in en uitladen van alle maar dan ook alle spullen in de 4x4 auto (tja, je kunt maar iets te doen hebben als het zowat friest in de vroege morgen?! Hoezo onefficient?!), hij maakte soms ook zeer vreemde opmerkingen, stelde ongevpaste vrgen en soms leken zijn verhalen niet te kloppen.. Maar goed, we gingen weer verder. Nadat we Alex (het 3e meisje, een vriendin van Mimi en mij inmiddels) opgepikt hadden in Adelaide gingen we dan echt de outback in!! Urulu, Alice Springs, King Canyon here we come!!! Met Rihanna op de achtergrond reden we 1000 kilometers door prachtige landschappen (met de mooste sterrenhemelen en zonsondergangen ooit!) om vervolgens noodgedwongen in de middle of nowhere te belanden met autopech. Sinds de 3e dag had de auto al vaker kuren maar Philip zei steeds weer dat het allemaal wel meeviel en dat hij het onder controle had.. Niet helemaal bleek dus. Gelukkig kwam er hulp en na 3 uur wachten moesten we de auto de volgende dag na de garagde brengen met als uitkomst; niet meer geschikt om verder te rijden, gaat zeker een week duren. Daar sta je dan.. Letterlijk.. Philip reed met zijn auto weg om ons vervolgens ruim een half uur te laten staan (in een dorp wat 4 "winkels' kende maar allen gesloten waren op de garage na). Duitse humor waarschijnlijk..?! Wij konden er niet hard om lachen.. Nieuwe auto gehuurd en wederom vol goede moed en vernieuwde enthousiamse op weg. We wilde Urulu toch echt graag gaan zien. Wederom Rihanna die ons vergezelde en de tempratuur werd met de dag beter, gelukkig ook 's nachts. Alex was erg enthosuiast over de vele kangaroes die we onderweg tegenkwamen (opmerkelijk dat ze al ruim 8 maanden in Australie was maar nog nooit een kangaroe had gezien...) nu zag ze die. Van heeeeeel dichtbij wel te verstaan.... Boem! Een trauma rijker, vele centjes armer en een 2e auto compleet total loss verklaard. Het arme beest had de gehele voorkant gebeukt waardoor we niet meer verder konden rijden. Daar sta je dan.. in de middle of nowhere... Little bit of history repeating... Onze 'eigen' auto was nog steeds niet gemaakt en we hadden toch al een vrij strakke planning (ik wilde immers nog naar NZ en Alex had een baan per 1 juni) die nu al behoorlijk uitgelopen was, dus besloten om toch maar een 3e auto te huren... Foute keus... deze kreeg een lekke band waardoor we weer extra geld kwijt en helaas nog maar weinig kilometers verder waren..Urulu was nog ver ver ver weg.... Hoezo bad luck?! Inmiddels werd mijn onprettige gevoel tov Philip met dag groter en achteraf bleek mijn vrouwelijke inituite erg goed te zijn. Philip bleek (in mijn ogen althans) een soort Patrick Bateman (American psycho) maar dan de Duiste versie te zijn. Als je hem ziet, lijkt het een hele aardige serieuze vent, maar veel van zijn verhalen bleken niet waar, spullen van Alex en mij verdwenen mysterieus (haar pinpas, telefoon en sjaal, mijn geld, schoenen, koekjes en camera) om vervolgens soms weer spontaan gevonden te worden door Philip, toeval? Hij liet ons zeer ongepaste foto's zien van een meisje maar sprak over haar alsof ze een stuk vlees was "I don't care, she is nothing, she doesnt care if you see this pics as well, she just want to play with me, see if i get turn on by this... uhhhhhh... say what?!?!) en hij raakte Mimi en Alex steeds vaker aan op een manier die ze niet prettig vonden, maar het was voor hen net niet genoeg om er echt iets van te zeggen (vonden zij). En zijn gedrag werd met de dag vreemder. Zo viel hij enorm uit tegen een jongen die ons aansprak, was hij 1 avond zo goed als weg om vervolgens niets te zeggen en hij had ineens een hotel geboekt in Alice Springs zodat we niet in de tent hoefde te slapen, maar zodat we een avondje lekker konden relaxen. Tussen neus en lippen door zei hij dat de kamer helaas alleen een 2 persoonsbed had... :$. Ik kon en wilde niet langer met dit onprettige gevoel verder reizen en dus nam ik het beluit om te stoppen en terug naar Sydney te gaan. Een moeilijke keus, maar achteraf zeer zeker de juiste. Een dag later bleek Philip weer te hebben gelogen over het feit dat een andere jongen mijn plaats in zou nemen (dat wilde Mimi en Alex per see, anders wilde ze niet verder reizen), wilde hij met Mimi op 1 luchtbed slapen en had hij Mimi in haar slaap de hele tijd over haar arm en been gestreeld. Alex had dit gezien en vertelde dit tegen Mimi (die in coma is als ze slaapt..). Na deze toestanden zijn de meiden ook opgestapt en sindsdien hebben we niets meer van hem gehoord. Blij met mijn vrouwelijke inituite! ;)

Terug in Sydney, terug bij de oudjes. Onwijs lieve oudjes wel. Mijn 'thuis' hier. Waar mijn was wordt gedaan en ik elke ochtend een glasje verse sinaasappelsap krijg bij het ontbijt. Waar elke avond dezelfde programma's bekeken worden en de buren hiervan mee kunnen genieten als ze willen (en dan zeggen ze dat de jeugd gehoorbeschadiging oploopt door alle festivals.. mmm... think again...) Een nieuwe ervaring rijker, helaas behoorlijk wat geld armer dan gewenst, gepland en gehoopt, maar goed thats life. Nu hard aan het werk (zowat 7 dagen per week, zo'n 8-12u per dag verdeeld over 3 baantjes; lunchroom, restaurant en babysitten) om weer wat geld bij elkaar te sparen en over 6 dagen begint een nieuw avontuur. Bijna het laatste deel van deze reis, met Azie als laatste stop.
Gemengde gevoelens omdat een deel van me uitkijkt naar mijn terugkomst; familie en vrienden zien, weer een normaal dagritme en routine. Een deel vind deze vrijheid en het onbekende toch ook wel erg fijn..


Wist je dat:
- Brood toch echt lekkerder smaakt als je het toast. En de snijtechniek maakt de lunch een stuk gezelliger; in plaats van horizontaal doen zij het hier diagonaa, ziet er veeel leuker uitl. Probeer maar eens.. ;-)
- Ik nog altijd een vaste klant ben bij de sokken afdeling. In de outback zullen vast ergens wat sokken van mij rondslingeren..
- Het leven hier blijft me verrassen hoe relaxt en sympathiek het is; daar waar wij stressen met zn alle lijken ze dat hier niet te kennen. Voorbeeld; waar ze hier keurig en zonder zuchten wachten op de mensen die uit de trein komen, proberen wij in NL het propsysteem (gewoon doorduwen en liefst met zn alle tegelijk) omdat wij denken dat dat beter werkt.
- Ook is het op zaterdag en zondag ochtend en middag gezellig druk in alle lunchrooms; men leeft het goede (buiten)leven. Ook de restaurants zijn elke dag goed gevuld.
- Mijn lijf werken niet meer gewend lijkt te zijn en dat kenmerkt zich in in slaap vallen op de bank, zelfs eerder dan de oude man des huizen (die rond 21u meestal al ligt te slapen in zijn stoel en stipt om 21.30u naar bed gaat).
- Mijn voetjes geprotesteerd hebben: na 7 maanden rondlopen op slippers zat ik van de week bij de podoloog. Nu de slippers verruild voor blitse sportschoenen...
- De (vrijgezelle) mannen toch echt een keer deze kant op moeten komen; de dames hier kleden zich zoooo anders dan de Hollandse dames. Elke keer blijf ik me verbazen. Overdag veelal erg netjes gekleed met hele hoge hakken en de bijhorende natural make-up (waar men zo'n 35 minuten minimaal over doet...) en 's avonds in de kroeg is het gebruikelijk om de kleur van je ondergoed te laten zien.. mmmm...?!
- Het toeval wil dat ik 99% altijd nét te laat aankom bij het station waardoor ik de trein voor mijn neus zie wegrijden.. grr.. misschien toch maar de tijden opzoeken.
- Ik nu ook de golven 'thuis' in Cronulla heb gesurft. In wetsuit voor deze koukleum en enorm uitkijk om in Thailand te gaan surfen, zónder wetsuit!
- We gelukkig nog steeds leven na mijn rijkunsten in de 4X4 aan de linkerkant van de weg. Was toch wel even wennen hoor.. Vooral het schakelen met de linkerhand. In NZ opnieuw een poging wagen.
- Het landschap in de outback fantastisch was en me dat vaak Remy maakte; alleen op de wereld; wauw! Zodra de zon onderging Beschouw mezelf zowat als ware vogel danwel natuurfotograve ;-)
-Mimi, Alex en ik in rehab waren; geen bereik of signaal dus geen facebook en/ of whataspp... pfff... viel de eerste dagen niet mee hoor.. maar we hebben het overleefd.
- Mimi moest ook afkicken van haar partyleven wat ze had in Melbourne, in plaats daarvan hadden we nu annamaria koekoek, verstoppertje en een slaapzak race.. Kind in ons kwam los!
- Ik uit kostenbesparing een bus had genomen ipv een vlucht, om vanuit Port Douglas (outback) terug naar Sydney te komen maar ik de volgende keer toch wat meer geld uitgeef; 32 uur in de bus is toch best lang...
- Een slaapzak echt niet netjes opgerold hoeft te worden; proppen werkt net zo goed!
- Ik zowat de EHBO van dichtbij mocht meemaken.. Ik heb de meest domme, stomme, onhandige actie ooit uitgehaald. En ik heb er al vele op mijn naam staan kan ik je vertellen... Ik dacht op een avond een nieuwe gezonde gewoonte aan te leren; na het tandpoetsen je mond spoelen met spoelmiddel. Met mondwater dan wel, in plaats van toiletreiniger?! Wat is dat smerig spul zeg!? Gatver! Vast wel een stuk efficiënter?! :$
- Mijn eerste verdiende centjes gingen rechtstreeks naar meneer de agent. Domme Zerha actie nummer zoveel (herinnert u zich de sinassappel in mijn FIJI tas nog? ;)); in plaats van het zojuist gekochte treinticket te bewaren en die van gisteren weg te gooien deed ik het net andersom. Bleek net die dag een grootse controle op het perron te zijn. Boete van $200.. Auw..
- Teylor Swift (trouble), Rihanna (Diamonds) en Bruno Mars (merry me) zullen me altijd herinneren aan deze outback trip, net als het litteken op mn been... (na mijn Fiji litteken op mijn hiel een leuk souvenier).


“Traveling is a brutality. It forces you to trust strangers and to lose sight of all that familiar comfort of home and friends. You are constantly off balance. Nothing is yours except the essential things – air, sleep, dreams, the sea, the sky – all things tending towards the eternal or what we imagine of it.” – Cesare Pavese