Stomme amandelen.. :(

Hey hoi,

Ze zit weer in de bieb (wifi), dus kunnen weer even snel iets typen ;-)

Een week vol leuke plannen had ik voor de boeg, maar helaas is dit bijna allemaal aan mijn neus voorbij gegaan. Oorzaak; heftige amandel ontsteking met hoge koorts (38,7 voor iemand met een normale temperatuur van 36,5 is dat best veel...). Auw, auw, auw. Bij terugkomst toch echt maar mijn amandelen laten pellen. Ja ik weet het; vele van jullie hadden me dat al 100x geadviseerd, maar zou geen Hoefs zijn als ik niet lekker eigenwijs was.. ;-)
Maar bah bah, wat een ellende zeg.. een ware tennisbal in mijn nek/ keel. Ik kon nauwelijks slikken, voelde me behoorlijk beroerd. Na 2 dagen toch maar na de dokter gegaan die vrij bezorg was, ze was bang dat de ontsteking verder ontwikkeld was (Quinsy? geen idee wat het betekende maar dat dat niet goed was bleek wel uit haar verhaal). Dat zou betekenen ziekenhuisopname om het te verwijderen... NEEEEE... niet weer in het ziekenhuis en al helemaal niet hier?!? Help! Bloed afgenomen en een behoorlijk heftig penicilline kuurtje gekregen (mijn haar ging ervan uitvallen... mmm... niet leuk?! Gelukkig trotse bezitter van flinke bos, dus nog altijd genoeg haar op mn hoofd..) en terug naar bed. Na 3 dagen terug voor uitslag en controle. Op een zaterdag wel te verstaan. Ja ja, in Australië kan dat! :-) Gelukkig was de zwelling een stuk minder en de koorts gedaald en de ontsteking nam af. Geen ziekenhuisopname! Wel de 10 daagse kuur afmaken en week volgende week weer op controle. Vanaf zondag tot en met vrijdag dus 'thuis' en binnen gezeten (terwijl de zon volop scheen.. boehoe..). Gelukkig kreeg ik het nu en niet terwijl ik aan het reizen was en in een hostel verbleef. De oudjes verzorgde me goed en waren lief voor me. Ook controleerde ze elke keer of ik mijn pillen wel op tijd in nam. Ik zou nog dement worden ook joh! ;-)

Zaterdag mijn uitje van de week: Cricket! Groots in Australië, dus als ware toerist moet je dat een keer gezien hebben! De wedstrijd boeide me niet zo (saaaaai, voetbal is in 1 keer een stuk interessanter voor me geworden!) maar de sfeer was geweldig. Vooraf een Ozzies Idol zangeres (geen idee hoe ze heette..) tussendoor de cheerleaders die hun kunsten vertonen (zo leuk om dat eindelijk eens in real life te bewonderen ipv in de film) en tijdens de rust behoorlijk veel vuurwerk. Ook hier kennen ze de wave en waarschijnlijk mede dankzij de alcohol die verkocht wordt een mocht ik deel uitmaken van een heuse polonaise terwijl ik naar de wc wilde. Ze weten er wel wat van te maken! Wij hebben carnaval en Koninginnedag; zij cricketwedstrijden waarbij ze helemaal los gaan met hun outfits (roze en groen deze keer).
We zaten naast een aantal gezellige jongens met wie we later ook maar de kroeg zijn ingedoken. Het was een leuke avond! Gedanst, leuke mensen gesproken en mijn ogen uitgekeken. Hoewel ik in een wereldstad ben kwam ik toch iemand tegen die ik in mijn 1e hostel had ontmoet én een meisje sprak me op de wc van een club aan omdat ze me die middag had zien lopen in Bronte (onderweg naar Jo en Marcia voor de cricketwedstrijd). Om het nog spectaculairder te maken: ook gesproken met een cricketspeler van diezelfde wedstrijd waar ik naar was wezen kijken en zijn vriendin: hoe grappig! Wel moest ik bekennen dat ik toevallig nét die ene slag van hem had gemist (Echt zó toevallig, volgens mij amper iets van de wedstrijd gezien, maar dat vertelde ik maar niet hahahahah) Wel bedankte ik (en Jo en Marica overigens) hartelijk voor een afterparty bij iemand thuis die doodleuk een super avond garandeerde aangezien zij wel wat cocaïne hadden?!? Uhhhh... voor een controlefreak als ik (die al bang is voor neusspray en te veel paracetamol) sla ik dát toch echt maar even af...?!?!

Via Facebook en whatapp mocht ik van vele horen dat het in NL sneeuwde. Wat een groot contrast met hier. Hier was het 28- 30 graden en volop zon, nu overigens weer bewolkt, winderig en fris met 23 graden. Zo blijkt maar; ook aan de andere kant van de wereld is het toch Hollandse weer; onvoorspelbaar. Piet Paulisma zou van slag raken...

En... de Ozzies blijven me verbazen met hun aardigheid en gastvrijheid. Als ik in een winkel om postzegels vraag, krijg ik spontaan die van de verkoopster zelf uit haar portefeuille. Mijn collega heeft een cake gemaakt voor me volgens echt traditioneel Aussies recept. De bankmedewerkster geeft me speciale behandeling na sluitingstijd, de buren van mijn bejaarde mensen willen me wel opvangen met kerst mocht dit nodig zijn (erg aardig maar ik sla vriendelijk af hihihi), de buschauffer neemt de tijd om mij een hele wandelroute uit te tekenen, op het perron loopt een man mij voor om uit te leggen welke trein ik moet hebben, bij de bieb krijg ik een Nederlands boek te leen wat de baliemedewerkster via een Nederlandse kennis heeft geleend voor me (helaas nét niet het boek 50 tinten grijs, maar een verkleurd exemplaar uit de jaren 80 hihihi) en een politieman maakt voor mij een uitzondering voor de foto! :)

Mensen zijn hier een stuk relaxter lijkt wel. Dat zal ik straks wel gaan missen...

En ook.. Aan het aftellen tot ik verder kan reizen!

See ya!